Hiruška intervencija, čiji je cilj rešavanje funkcionalnih i/ili estetskih problema nosa, naziva se rinoplastika. Operacija nosa ima za cilj saniranje devijacije septuma, problema sa disanjem i/ili estetsko „prilagođavanje“ nosa srazmeri ostatka lica. Naučnici su ustanovlili da se lepota krije u simetriji i proporcionalnosti, te je cilj rinoplastike uklapanje nosa u konfiguraciju lica. Operacija nosa predstavlja zahvat kome se podjednako podvrgavaju i muškarci i žene.

Dve vrste korekcije nosa

Korekcija nosa ili rinoplastika može da se izvrši putem jedne od dve postojeće metode:
Hiruškim putem – reč je o invazivnoj metodi kojom se može rešiti bilo koji problem. Operativnim zahvatom mogu se ispraviti sve nepravilnosti. Rezultati su trajni.

Injekcijama filera (punila) – u pitanju je tehnika koja je manje invazivna. Ali njeni nedostaci su u tome što ne pruža tajno rešenje i što nije primenljiva kod svih nesavršenosti. Ova tehnika je svoju primenu našla kod manjih izbočina tj. „grba.“ To je ujedno i glavni razlog zbog kog se najveći broj pacijenata opredeljuje za hiruško rešavanje problema.

Preoperativni proces rinoplastike

Proces operacije nosa odvija se u nekoliko koraka. Prvi predstavlja konsultaciju tj. razgovor sa potencijalnim hirurgom. Cilj ovog razgovora jeste procenjivanje i utvrđivanje slike koju pacijent ima o onome što želi postići rinoplastikom – da li je zamisao pacijenta najbolje rešenje za njega i da li hirurg može da ostvari zahteve koji se pred njega stavljaju. Ukoliko se nađe zajednički jezik i uspotavi poverenje između hirurga i pacijenta sledeći korak predstavlja pridržavanje saveta i uputstava pred operaciju. Uglavnom je reč o prestanku pušenja u periodu od 14 dana. U pomenutom vremenskom intervalu ne smeju se konzumirati Andol, Aspirin i drugi lekovi koji mogu uticati na povećano krvarenje.

Operacija nosa

Već pri prvom razgovoru uzima se detaljna anamneza i hirurg se podrobno upoznaje sa opštim zdravstvenim stanjem pacijenta. Rinoplastika se obavlja u totalnoj anesteziji – sve u cilju boljeg komfora pacijenta, koji ne oseća bol. Kod manjih intervencija moguće je izvođenje operacije u lokalnoj anesteziji. Zahvat može trajati maksimalno do 3 sata, u zavisnosti od problema i cilja koji se želi postići. Nakon uspešno obavljenog zahvata postavljaju se „tamponi“ kako bi se stabilizovao nos jer je previjanje zavojima neizvodljivo s obzirom da je reč o delu lica koji se nalazi na specifičnom mestu. Pacijent ostaje u bolnici jedan dan.

Postoperativni tok

Kućni oporavak zahteva mirovanje pacijenta. Nakon 7 dana uklanjaju se tamponi i vrši se tzv. „otpakivanje nosa.“ Željeni rezultati nisu vidljivi u tom momentu jer otok i modrice prekrivaju nos i deo oko njega. Zato se savetuje spavanje sa podignutim uzglavljem. Pacijentu se može učiniti da nos iz dana u dan menja oblik, što jeste tačno jer otok „šeta.“ Savetuje se nastavak uzdržavanja od pušenja jer se time ubrzava zarastanje i istovremeno smanjuje rizik od nastanka infekcija.

Preporučuje se izbegavanje napornih fizičkih aktivnosti, treniranje, plivanje u bazenu, izduvavanje sadržaja nosa, nošenje naočara i nesmotreno oblačenje garderobe. Otok može potrajati do dve sedmice, ali se vremenom smanjuje. To je istovremeno i period kada pacijent može da se vrati obavljanju svakodnevnih aktivnosti (bez podizanja tereta). Kompletna rehabilitacija pacijenta i željeni izgled vidljiv je nakon 6 meseci. Postoperativni tok zahteva redovne kontrole o kojima odlučuje hirurg.

Kada se ne radi plastična operacija nosa?

Rinoplastika se ne obavlja u sledećim situacijama: kod akutnih virusnih oboljenja, oboljenja krvi tj. poremećaja zgrušavanja krvi, te kod pojedinih hroničnih bolesti koji koje su u fazi pogoršanja i kod osoba mlađih od 18 godina.

Komplikacije

1Potencijalne komplikacije nakon operacije nosa su vrlo retke i mogu se javiti u obliku pojave hematoma tj. otoka, reakcije na anesteziju, pojava infekcija, utrnulosti kože (uglavnom privremeno).